Η Ιπποκρήνη (κρύο πηγάδι) βρίσκεται λίγο βόρεια από την κορυφή, περί τα 200μ. (κατηφορικά) προς την καμπή του Κηφισού στην Κωπαΐδα, σε μία αιθρία, όπου εύκολα θα τη βρει κανείς και σε υψόμετρο 1280 μ. Η πρόσβαση είναι συντομότερη από την Πολιάνα, όπως χαρακτηριστικά φαίνεται από την περιγραφή του Frazer:
"Για να φθάσουμε στην φημισμένη Ιπποκρήνη από το άδυτο των μουσών ανερχόμαστε την απότομη ανατολική πλευρά του όρους Ελικώνας (Ζαγαράς), πέρα από τους απότομους βράχους, μέσω ενός πυκνού δάσους υψηλών ελάτων. Μετά από μια κοπιώδη ανάβαση περίπου δύο ωρών συναντούμε ένα μικρό ανοικτό ξέφωτο κυκλικής μορφής, που έχει αραιές πέτρες και καλύπτεται με τη χλόη και τις φτέρες. Όλος ο κύκλος περιβάλλεται από σκούρο έλατο. Εδώ είναι η Ιπποκρήνη αποκαλούμενη τώρα Κρύο Πηγάδι. Είναι ένα φρέαρ τριγωνικού ανοίγματος, που εσωκλείεται από την αρχαία τεκτονική... ".
Κατά τον Ησίοδο, αυτή η πηγή είναι μια από τις αγαπημένες των μουσών όπου λούζονταν και χόρευαν. Η μυθική προέλευσή της υπαινίσσεται τη δημοφιλή ετυμολογία του ονόματός της. Σύμφωνα με την παράδοση, την Ιπποκρήνη δημιούργησε ο Πήγασος, όταν πετώντας από τον Όλυμπο για την Αιθιοπία, με ένα κτύπημα της οπλής του, στην κορυφή του Ελικώνα και στη μέση περίπου της διαδρομής, ανάβλυσε ύδωρ και σχηματίσθηκε η πηγή Ιπποκρήνη. Ο Πήγασος είναι ο φτερωτός ίππος του Βελλεροφόντη, γιου του Ποσειδώνα και της Μέδουσας, που ξεπήδησε από το αίμα της μητέρας του, όταν την αποκεφάλισε ο Περσέας.
Η Ιπποκρήνη είναι μια ευχάριστη θέση και αξίζει να την επισκεφτεί κανείς. Η πηγή βρίσκεται ακριβώς κάτω από την οφρύ του βουνού σε μια λόχμη από έλατα, είναι μακριά από τον ανθρώπινο θόρυβο και προκαλεί τα συναισθήματα όπως εκείνα που εκφράζονται στην Ελληνική Ανθολογία, 9, 230, 1-4: ONESTOU
Ανεβαίνοντας στον Ελικώνα κουράζεσαι πολύ,
αλλά χορταίνεις με το γλυκό νερό της κρήνης του Πήγασου•
έτσι και της σοφίας ο δρόμος είναι ανηφορικός•
αν όμως φτάσεις στην άκρη της κορφής,
θα δοκιμάσεις τις χάρες των Μουσών της Πιερίας.